Laatste volledige zondag in India
Afgelopen zondag was mijn laatste volledige zondag in India, komende zondag om 21 uur heb ik mijn vlucht alweer terug naar België. Omdat het de laatste zondag was had ik besloten om toch wat te ontdekken in Kolkata zelf. Dus besloten Maiju, Lotte en ik om wat sightseeing te doen in de stad.
Het originele plan was om zondag ochtend vroeg te vertrekken zodat we wat afstanden konden maken en op deze manier veel konden zien. Wel, plan mislukt! Aangezien op zondag de metro's pas rijden vanaf half 11 zijn we dus ook pas om half 11 kunnen vertrekken.
First stop, Victoria Memorial Hall. Dit is een impressionant gebouw dat ook wel de Taj Mahal van Kolkata wordt genoemd. Het is een gigantisch wit marmer gebouw, geplaatst ter ere van de Engelse Queen Victoria. In 1906 zijn ze van start gegaan met het bouwen en pas in 1921 was het volledig af. Het lijkt echter dat het gebouw veel ouder is dat het effectief is omdat het een mix is van egyptische, britse en Venetiaanse stijlen. We besloten om niet enkel de buitenkant van het gebouw en de tuinen te bezichtigen maar ook om het museum te bezoeken. De binnenkant van de memorial was zelfs nog veel imressionanter dan de buitenkant! Gigantische zuilen, muurschilderingen en prachtige plafonds leiden ons door het met schilderijen en verhalen gevulde museum. Na ons bezoek aan het museum hebben we even uitgerust in de schaduw langs de vijver in de prachtige tuin. Van hieruit hebben we dan onze volgende bezienswaardigheid gepland.
We namen de taxi richting Howrah. Hier bezochten we de flower market, een markt waar men enkel en alleen bloemen verkoopt. Deze bloemen worden voornamelijk gebruikt als schenkingen voor hun goden. Aan de ene kant was deze markt enorm kleurrijk en idyllisch om over te gaan maar aan de andere kant was het ook enorm druk en wat vuil. Vanhier uit wandelden we verder naar de oever van de Hooghly rivier, we kwamen uit een een 'bathing Ghat', dit is een plaats waar mensen zich wassen in de rivier, echt hygiënisch kan je het niet noemen want je zag hier overal afval en ongedierte. Vanaf deze Ghat hadden we ook een prachtig uitzicht op de Howrah bridge, de brug die leidt naar het bekende treinstation 'Howrah station'.
Na het bezoek aan de memorial hall, flower market en Howrah Bridge waren we natuurlijk allemaal uitgehongerd, we namen een taxi richting Park street, in het centrum, en aten een heerlijke pineapple pizza ! Het was de bedoeling dat we na onze ( veel te late lunch) nog een groot kerkhof gingen bezoeken maar omdat het zo uit de buurt was hadden we besloten om gewoon park street in te trekken. Een hemel voor iedereen die graag marktjes en kleine winkeltjes doet. We hebben ons goed laten gaan met het aankopen van souvenirs, juwelen, sjaaltjes en nog veel meer. Wat het zo leuk maakt is dat je alles voor een prikje kan kopen.
Tegen half 7 waren we terug in de guesthouse, we namen allen een frisse douche en trokken hierna richting de ' Fire and Ice', een zeer lekker Italiaans restaurant waarvoor het IIMC de mozzarella levert en wij dus een discount kregen van 30%. Samen met Maiju, Britt en Lotte sloot ik de avond gezellig af met een heerlijke pasta.
lieve groetjes,
Laura
Micro credit program
vorige zaterdag ben ik meegeweest met Alim, een Indische volunteer, om het mirco credit programma van de IIMC te ontdekken. Na 2 maanden hier te zijn werd het toch tijd dat ik hier eens wat meer over te weten kwam. Het probleem is dat dit programma geen auto ter beschikking krijgt om internationale volunteers te vervoeren. Hierdoor kan Alim de volunteers enkel 1 voor 1 meenemen naar de banken en dorpjes. Dit omdat hij ons vervoerd op zijn moto, wat op zich niet erg is want dit is weer een ervaring meer voor elk van ons!
Dus dit gezegd zijnde vertrok ik zaterdag ochtend ( omstreeks 8 uur ) met de moto en een gammel helmpje, door het drukke verkeer, richting de bank van chakberia, zo een half uurtje verwijderd van de indoor kliniek. Eens aangekomen werd ik voorgesteld aan iedereen en kreeg ik al een korte uitleg over wat ze daar allemaal doen. Het micro credit programma biedt leningen aan arme vrouwen zodat zij hiermee een eigen zaak kunnen opbouwen. De vrouwen kunnen lenen tot 15 000 roepies, dit komt overeen met ongeveer 215€. Het lijkt niet alsof het genoeg is om een zaak te beginnen maar niets is minder waar ! Nadat ik deze uitleg had gekregen zijn we op bezoek gegaan in een dorpje. Hier was een wekelijkse samenkomst van alle vrouwen, die een micro credit lening hebben, aan de gang. Het zit zo dat Alim ( of een collega van hem ) elke week naar deze bijeenkomst gaat om een deel van de terugbetaling te innen. ( 250 roepies per week ) We werden warm verwelkomd door de vrouwen en ze legden me een voor een uit wat voor zaak ze met het geleende geld hebben opgestart. Zo waren er bijvoorbeeld veel kleine supermarktjes, kleermakers, kleding winkels en noem maar op. Het was een zeer gezellige, familiale ontmoeting!
Wat nog speciaal is aan het micro credit programma is dat de vrouwen ook een spaarboekje kunnen openen. Ze kunnen hier sparen vanaf 1 roepie, dit is dus wat het onderscheid maakt tussen banken van de overheid, hier kan je pas sparen vanaf 500 of 1000 roepies. Nog een pluspunt aan het spaarboekje van het micro credit programma is dat ze hier 4 procent rente op krijgen !
Kortom was het voor mij een zeer leerrijke interessante dag en ik ben blij dat het IIMC een project zoals dit op poten heeft gekregen, zeker als je weet dat hier al meer dan 23 000 (!) vrouwen mee zijn verder geholpen !
veel liefs,
Laura
The magical city ~ Varanasi
Tegen 10u00 zijn we aangekomen in Varanasi, het eerste wat ons meteen overviel was de warmte. Ongeveer 40 graden, volle zon en zeer weinig wind. We namen een taxi naar ons hostel waar we ongeveer een uurtje later aankwamen. De rit van het station naar ons hostel was een beetje ontmoedigend, zeer luid, druk en vervuild. Maar eens de taxi chauffeur ons afzette langs de hoofdstraat kregen we door dat dit niet het echte Varanasi was waar mensen zo vol lof over spraken. We begonnen te wandelen door kleine prachtige (met schaduw gevulde ) straatjes richting ons hostel. Elke paar meter was er wel een mini tempel, een gezellig restaurantje of een winkeltje waar ze zijden sjaalen verkochten. Na 10 minuten kwamen we aan in het hostel, hostel Lavie. Een gezellige hostel met een prachtig interieur, super vriendelijk personeel en andere reizigers van over de hele wereld om onze verhalen mee te delen. Het was zen 6€ per nacht helemaal waard !
Na de kennismaking met de medegasten in ons verblijf en een korte opfrissing zijn we op verkenning getrokken door de kleine straatjes, we zijn voor lunch gegaan in een restaurant met een prachtig uitzicht over de Ganges en hebben een bezoek gebracht aan de bekende 'monkey temple'. Al hebben we maar 2 of 3 aapjes gezien. Allen lichtjes overhit trokken we hierna terug naar onze hostel om wat te rusten en ons klaar te maken voor het avondeten. Na het avondeten sluiten we de dag af met een prachtige wandeling langs de Ganges, met aan de ene kant de impressionante rivier en aan de andere kant de verschillende 'ghats'. Dit zijn trappen die tot aan de oever van de Ganges leiden met bovenaan burchten, tempels, kerken, restauranten, ... noem maar op. Kortom een uitzicht om stil van te worden. Varanasi telt 87 Ghats, de meeste zijn voor de puja ceremonie of wasplaatsen zodat mensen zich kunnen wassen met het heilige water van de Ganges, 2 van de Ghats zijn burning Ghats, waar de lichamen van de overledenen worden verbrand.
Een van de vele rituelen hier is om een met bloemen omringd kaarsje aan de Ganges te geven. Het zou een offer zijn dat ervoor zorgt dat jij en je familie in de juiste hemel terechtkomen. Alle 4 hebben we zo een kaarsje gekocht en losgelaten op de Ganges, al gaven wij de invulling dat het voor goed geluk was.
Dag 2. Na een vermoeiende eerste dag besloten we om toch even wat 'me-time' te nemen en lekker lang uit te slapen. De bedden en de airco waren heerlijk en ik denk dat niemand van ons nog zo goed had geslapen sinds aankomst in India. ( De guesthouse in Kolkata heeft geen airco dus het kan er erg warm zijn.) Rond een uur of 10 hebben we dan toch besloten om onze heerlijk koele kamer te verlaten en de warmte in te trekken. Ondertussen was ook Elisa aangekomen in de hostel, een Belgisch meisje dat ook volunteerd in het programma van de IIMC, maar een dagje later dan ons vertrok. We gingen voor een heerlijk ontbijt met zicht op de Ganges en daarna voor een wandeling langs de rivier en door de straatjes. Tegen de avond zijn we een kijkje gaan nemen aan de bekende 'burning Ghat'. Dit is de plaats waar ze de lichamen verbranden. Ze doen dit op een rituele wijze waarna ze de assen in de Ganges gooien. Mensen geloven dat ze op deze manier een goed hiernamaals hebben.
Dag 3, vroeg uit de veren, om 5u30 in de ochtend hadden we een boot geboekt om de zonsopgang vanop de Ganges te zien. De boottocht duurde ongeveer 2 uur. Voor mij was dit, 2 uur lang, kippenvel! Zo impressionant, zoveel geschiedenis en verhalen, gewoon geweldig ! Na de boottocht hebben we ontbeten en na het ontbijt zijn we een tempel gaan bezoeken kort bij ons hostel. Het bleek te gaan om een verlaten tempel waar je niet zomaar binnen kon, maar na kennismaking met een local bleek alles mogelijk! We beklommen een hek, sprongen van een muurtje en we waren binnen, met een persoonlijke gids die ons een woordje uitleg gaf. Het uitzicht vanaf hier was adembenemend ! Na dit avontuur keren we terug naar ons hostel voor enkele uurtjes platte rust. In de avond wandelen we nog even door de stad en eten we een lekkere pizza maar dan is het alweer tijd om naar huis te trekken. om 2 uur in de nacht nemen we de trein terug naar huis, dit keer AC 2 sleeperclass, een luxe trein, met airco, zachte bedden en een snel tempo. De volgende ochtend komen we uitgerust weer aan in het al even warme Kolkata.
Lieve groetjes,
Laura
ps: neem zeker een kijkje in de fotoserie van Varanasi !
nieuwe start
Het afscheid viel voor vele ( waaronder ook mezelf) heel zwaar. Al werden er wel al verschillende afspraken gemaakt om elkaar op te zoeken in de zomermaanden. Dit zijn alvast weken waar ik enorm naar uitkijk. Zowel Zwitserland als Spanje, Italië en Duitsland staan al op mijn lijstje.
Met het vertrekken van de maart volunteers zijn er natuurlijk ook nieuwe volunteers aangekomen. Daar we vorige maand zo een gevarieerde groep hadden (ongeveer 8 nationaliteiten), zijn het deze maand vooral Italianen die zullen participeren in het programma. De april groep bestaat uit 9 personen van Italië, 2 van Spanje, 1 meisje van Finland en 6 Belgen. ( Willemijn, Lotte, Britt, Stef, Elisa en mezelf.) Of we zo een familie zullen worden zoals in maart dat valt nog af te wachten maar ik kijk er alvast naar uit om iedereen beter te leren kennen en misschien zelfs wat italiaans te leren.
Wat nog nieuw is, deze maand, is dat ik vanaf april de facilitator van de groep ben. Samen met een medefacilitator Mauro, een italiaan, is het de bedoeling dat we zorgen dat alles in goede banen verloopt. Wij zorgen voor de communicatie tussen de projecten en de volunteers en verdelen de volunteers dagelijks over de verschillende activiteiten. Een hele puzzel maar een leuk klusje om te doen!
Op de vertrekken en de aankomsten na zijn ook de werkdagen gewoon verdergegaan. Er werd veel uitleg gegeven aan de nieuwe volunteers, er werden lessen gegeven rond seksuele educatie en uitstappen gemaakt naar dorpjes en scholen. Zo veel dingen te doen hier dat de dagen vooruit vliegen alsof het seconden zijn, I love it!
Morgenavond (woensdagavond) vertrek ik op mijn 2e weekend off samen met Lucia en Renata, 2 italiaanse meisjes en Maiju, een Fins meisje. Deze maand heb ik gekozen om naar Varanasi te gaan. Dit is een stadje, ongeveer 700 km van kolkata, gelegen aan de Ganges. We reizen naar daar met de sleeper trein, een rit van ongeveer 14 uur en we zullen terug komen met het vliegtuig op zaterdagavond om zo toch optijd te zijn voor de ' social dinner', wat op zondag zal plaatsvinden. Ik kijk er al naar uit om jullie te vertellen over onze avonturen in Varanasi !
Zonnige groetjes,
Laura
hot hot hot
Alweer een goed gevulde interessante week is achter de rug. Na terugkomst van Darjeeling was het voor ons even aanpassen. Darjeeling is een heel rustig, in de bergen gelegen dorpje met een heldere zuivere lucht, in tegenstelling tot Kolkata. Kolkata is zeer luidruchtig en druk. We hadden echter niet veel tijd om ons aan te passen want we zijn er meteen weer ingevlogen.
Op dinsdag in de voormiddag ben ik naar de outdoorkliniek geweest, om zo toch terug in het 'gewone' werk te komen. Veel bloeddrukken en wondzorg maar nog geen injecties. (jammer genoeg) In de namiddag zijn we dan vertrokken naar de 'real Madrid foundation' van de IIMC Dit is een voetbalclub opgericht door de IIMC en gesponsord door de bekende voetbalploeg 'Real Madrid'. Normaal was het de bedoeling dat we een voetbalmatch speelde tegen de jongste ploeg van deze foundation maar omdat de oudere ploeg een match had was het voor ons niet mogelijk om te voetballen. De oplossing: volleybal match onder de volunteers. En wat een plezier hadden we! Ongeveer 80 procent van ons was niet zo goed in volleybal wat toch wel voor wat grappige taferelen zorgde. Zo vloog de bal bijvoorbeeld nogal vaak de heel verkeerde richting uit of werden er ballen gewoon overgegooid, gekopt of gestampt. Na afloop van ons volleybal 'toernooi' hebben we nog een korte voetbal match gespeeld tegen de oudere spelers van de foundation. Wonder boven wonder hebben we gelijkgespeeld met 1-1 !
Op donderdag was er voor Lotte en mij de 'swapon experience'. We gingen samen op pad met swapon. Hij is de ingenieur van de IIMC die de bouw van nieuwe schooltjes wat in de gaten houdt. Het was de bedoeling dat we meegingen om te helpen met de opmetingen voor een nieuw schoolgebouw. Wel, we gingen mee ( op de 2.5 uur durende trip) naar de school, keken toe hoe enkele Indiërs de opmetingen deden, hebben naderhand een powernap gedaan van 3 uur, hebben geluncht en zijn terug vertrokken op de 2 en een half uur durende rit naar huis. Echt veel hebben we hier niet van bijgeleerd behalve dan over het begrip: 'indian style, indian time' en, pluspunt, al de slaap die we achter stonden waren we nu terug bijgeslapen!
Verder ben ik deze week nog meegeweest op een 'nutrition camp' van het 'network program'. Dit was een bezoek aan een zeer arm rural dorpje ongeveer 2 uur rijden van de indoor. Willemijn en ik hadden een informatieve presentatie voorbereid over de voedsel piramide, malnutrition bij jonge kinderen, algemene hygiëne en tanden poetsen. Dit was echt een leuke ervaring, na afloop van onze presentatie ( voor ongeveer 250 vrouwen en kinderen.) hebben we een kleine quiz gedaan om te testen of ze wel goed hadden opgelet. Een schot in de roos al zeg ik het zelf, alle vrouwen en zelfs de kinderen deden vol plezier mee met onze quiz!
Deze week maandag was het dan eindelijk zo ver, ik ging naar Tegharia, de outdoor kliniek die elke maandag en donderdag voormiddag plaatsvind, en heb hier geleerd hoe ik injecties moet zetten. Aangezien het zo druk was heb ik er ineens al een heel deel mogen zetten om op deze manier een goed fingerspitzengefhul te krijgen. Ik moet zeggen ik vond het echt leuk om te doen!
Zo, alweer een korte samenvatting van wat ik de afgelopen anderhalve week gedaan heb, ik zou nog enkele pagina's meer kunnen volschrijven maar dan zou ik niets meer te vertellen hebben wanneer ik terug thuis kom :)
Lieve groetjes,
Laura
ps; warm weertje hier, we krijgen temperaturen die oplopen tot 38 graden met een vochtigheid van rond de 60 procent!
The edge of the world ~ Darjeeling
week drie alweer, wat vliegt de tijd toch enorm snel!
Vorige zaterdag is onze leerkracht, meneer Vanroye geland in India. Ook Lotte, Britt en Stef ( de 3 verpleegkunde studenten) zijn op zondag hier aangekomen. We kregen enkele nuttige tips van onze leerkracht en wat goede ideeën om projecten op te starten ivm ergotherapie.
Op maandag, dinsdag en woensdag heb ik voornamelijk het 'gewone' werk gedaan in zowel de indoor als de outdoor kliniek ( wondzorg en bloeddrukken nemen) Daarnaast zijn Willemijn en ik vollebak beginnen te brainstormen over enkele ideeën die we graag zouden uitwerken hier.
Op woensdag is meneer Vanroye dan weer vertrokken richting België en Willemijn, Nadine, Agnes, Simone, Kara en ik richting Darjeeling om ons eerste vrije weekend door te brengen. Darjeeling is een stadje meer noordelijk gelegen in India op zo een 2500 m hoogte, aan het begin van de Himalaya's.
We namen woensdagavond om 22 uur de 'sleepertrain' richting silliguri. Dit was een treinrit van ongeveer 11 uur. Een sleepertrain is een trein waarin iedereen apart een bed heeft om zo toch wat nachtrust te kunnen hebben. ( zie foto's) eens aangekomen in silliguri gingen we op zoek naar een jeep om ons naar darjeeling te brengen, na ongeveer 20 min zoeken hadden we een jeep gevonden die ons voor 200 roepies wou vervoeren op de 3,5 uur durende rit door de bergen. (200 roepies is ongeveer €2,80) Zigzaggend door de bergen en genietend van het uitzicht, opgepropt in een kleine jeep kwamen we dichterbij onze bestemming. Tegen de middag ongeveer zijn we aangekomen in ons hotel. Zachte bedden, donsdekens en warm stromend water, onze dag kon al niet meer stuk! Na een kleine ontdekkingstocht in onze kamer zijn we richting het centrum getrokken voor een fantastische lunch in het 'kunga' restaurant. Na de lunch hebben we het centrum verkend, wat gewinkeld en overheerlijke thee gedronken. Moe en koud (het is hier +- 8°c) maar voldaan trokken we rond een uur of 8 terug richting ons hotel, we bestelden pizza aten dit op en ik denk tegen half 10 lag iedereen uitgeteld in bed om energie op te laden voor vrijdag.
Vrijdag zijn we richting de bekende darjeeling tea farm getrokken: ' happy valley' Hier hebben we een wandeling gemaakt door de thee velden gevolgd door een rondleiding in de fabriek. Na afloop hebben we vlug geluncht en hebben we onze reis verder gezet richting een klooster. Een prachtig beschilderd met kleurrijke tekeningen gevuld gebouw met een uitzicht om U tegen te zeggen. (Zie foto's) Na ons bezoek aan het klooster zijn we een thee gaan drinken om even op te warmen en vandaaruit terug naar het hotel gegaan waar we een superlekkere en ook wat pikante Indische maaltijd hebben verslonden.
Vandaag (zaterdag) een ietwat mindere dag voor mij. Terwijl de rest op een trektocht door de bergen is, (ook een stuk in Nepal) ben ik dit blogbericht aan het schrijven vanuit mijn hotelkamer. Reden: mijn 2 linkervoeten. Gisterenavond stond ik op uit bed en verschoot mezelf van een geluid, hierdoor sprong ik naar achter en raakte ik met mijn voet de bedrand waardoor mijn voet getwist raakte. Gevolg: een dikke en pijnlijke poot waar ik voorlopig niet meer dan enkele stappen op kan zetten. Een geluk bij een ongeluk zit ik hier met 4 medische studenten op hotel, ze vertellen mij dat ik mogelijk een scheur heb in de ligamenten in mijn voet. Om zeker te zijn ga ik maandag als ik terug in kolkata ben even naar de dokter maar voorlopig kan ik hier toch niks aan veranderen dus ik probeer er maar het meeste eruit te halen. ( beetje bijslapen, bloggen, ... )
Morgen is het de bedoeling dat we de tigerhill gaan bezoeken, van hieruit kan je, als het niet mistig is, de mount Everest zien. Dit is een once in a lifetime chance die ik zeker ga nemen. Al een geluk dat we daarheen kunnen met een jeep en ik niet te ver moet wandelen.
Check zeker ook mijn foto's van onze trip want ze zijn de moeite waard!
veel liefs,
Laura
let's celebrate
Zo was het woensdag 8 maart internationale vrouwen dag. Omdat de IIMC vecht voor vrouwenrechten en vrouwen empowerment was dit dan ook een speciale dag voor de IIMC. Ze vroegen ons om een toneeltje in elkaar te steken dat we dan konden opvoeren tijdens de viering van de vrouwendag. ( woensdagnamiddag) Op maandag begonnen we met brainstormen, er kwamen al snel enkele goede ideeën uit de bus. Na ongeveer een uurtje hadden we een concreet idee samengesteld. Willemijn en ik openen onze 'act' met een speech en een voorstelling van alle volunteers. Wat hier speciaal aan was was dat de vrouwelijke volunteers in het kort ook zeiden waarom ze sterke en onafhankelijke vrouwen zijn. Bijvoorbeeld: 'mijn naam is Laura, ik ben 22 jaar oud en ik heb mijn eigen studie richting gekozen. ' Het lijkt een heel normaal zinnetje maar voor dit land is het voor vrouwen helemaal niet evident om naar school te kunnen gaan, laat staan hun eigen studie kiezen. Na onze speech waren er de zinnetjes. Ieder van ons bracht 1 zinnetje naar voor waarin gezegd werd wat 'een vrouw zijn' zou moeten inhouden. Hier kwamen enkele mooie zinnen naar voren. Bijvoorbeeld: Women are strong, women are independant, women need to be able to do what they want, ... Na de zinnen sloten we af met het liedje 'We are the world' Maar dan een herschreven versie: ' We are de girls, we are the women.' 1 van de volunteers speelde dit op zijn gitaar en de rest van ons zong de lyrics. Buiten onze act waren er ook nog vele andere acts tijdens de viering. Een dansoptreden, een toneeltje, een aantal liedjes en wat speeches ( wel jammer dat deze in het Bengaals waren want we verstonden er niet veel van )
Buiten het vieren van de internationale vrouwendag hebben we ook het Holi festival gevierd op zondag. Holi-Phagwa is een hindoeïstisch feest dat jaarlijks rond de maand maart gevierd wordt. Het is een soort combinatie van een lentefeest, de overwinning van het goede op het kwade en een nieuwjaarsfeest. Tijdens deze dag laten de mensen het werk liggen en komen ze op straat om het festival te vieren. Ze strooien fel gekleurd poeder over de mensen en zeggen tegelijkertijd 'Happy Holi'. Ook wij hebben hieraan meegedaan. Op zondagvoormiddag zijn we met een aantal volunteers de straat op gegaan, gewapend met gekleurd poeder. Al snel kregen we door dat niemand veilig was. Na zo een 20 meter uit ons huis te zijn, hingen we al helemaal vol met kleurtjes. Even later in een zijstraatje hoorden we luide muziek. Wanneer we een kijkje gingen nemen bleek het om een privé familie feest te gaan. Op het moment dat we ons wilden omdraaien om ergens anders heen te gaan, riep een van de gasten ons en nodigde ons uit om mee te vieren met hun. Te gek voor woorden! Ze gaven ons gratis eten en drinken, ze kleurden ons ( nog meer als ervoor) en we dansten samen met hen op toffe beats in Indische stijl. Wat een ervaring, na ongeveer 2 uur alles gegeven te hebben was het tijd om afscheid te nemen, we bedankten de mensen om ons uit te nodigen, trokken wat foto's samen en liepen terug richting onze guesthouse. Hier stond de grootste uitdaging op ons te wachten, het afwassen van de kleuren. Ik vrees dat mijn handen nog eventjes een groenige schijn gaan hebben maar mijn gezicht is tenminste proper!
Zondag in de namiddag heeft het hele huis een paar uur platte rust genomen om te bekomen van de toch wel vermoeiende week. Na de rust was het tijd om de week af te sluiten met alweer een gezellige maar rustige rooftopparty!
Veel liefs,
Laura
( zie ook foto's, zowel van vrouwendag als Holi festival. )
first impressions
Zowel onze eerste als onze tweede vlucht zijn goed verlopen. In de ene hadden we al wat meer beenruimte dan in de andere maar dat nemen we erbij. Eens aangekomen in de luchthaven van Kolkata stond ons al een eerste uitdaging te wachten. Namelijk het land binnenraken. Maar goed dat dokter sujit bij ons (heel toevallig) op het vliegtuig zat want aan de visum cheque stelde een mevrouw ons allerlei vragen over onze reden van komst naar India. Omdat wij een toeristen visum hebben is het niet toegestaan om te werken hier, maar aangezien wij participeren in het programma van de IIMC ( institute for indian mother and child ) zijn we dus eigenlijk niet echt als toerist in het land. Dokter Sujit is de projectleider van de IIMC en heeft ons dan geholpen om toch het land in te raken.
Na aankomst in de luchthaven zijn we rechtstreeks naar onze guesthouse gegaan waar we de komende 2 maanden gaan verblijven. We werden enorm welkom ontvangen door de andere ‘volunteers’ (zoals we genoemd worden) Een multiculturele mix van Amerikanen, Duitsers, Italianen en Spanjaarden. Zij lieten ons het huis zien en legden ons de werking ervan uit. Het is een bescheiden huis met 3 verdiepingen en kleine kamertjes maar ik ben er na een week al verliefd op. Wanneer je elke dag met koud water doucht en op een kleine plaats met veel mensen samen leeft leer je de kleine dingen meer te appreciëren. Zo heb ik bijvoorbeeld woensdag een emmer water opgewarmd omdat de douches koud zijn om zo toch een warme ‘douche’ te kunnen nemen en dit gaf zo een fijn gevoel!
In de loop van de week zijn er nog nieuwe volunteers aangekomen. Een Japans meisje, een zwitsers meisje en 3 Italianen. Iedereen schiet voorlopig goed op met elkaar en ik hoop dat dit ook zo zal blijven, ik heb er in ieder geval een goed gevoel over want het zijn stuk voor stuk echt super mensen !
Onze eerste werkdag was maandag. We namen de metro en daarna de tuktuk richting de indoor kliniek van de IIMC. Deze tuktuk rit opzich was al een hele ervaring, je zit met 5 opgepropt in een klein gammel ‘autotje’ dat zich een weg baant door het met bussen, motors en fietsers gevulde verkeer waar het lijkt alsof er geen verkeersregels zijn. Al snel kreeg ik door dat deze tuktuk chauffeurs wel weten wat ze doen dus ik begon mij met de rit meer en meer op mijn gemak te voelen.
Eens aangekomen in de indoor kliniek kregen we een korte rondleiding van de andere volunteers die hier al een maand waren. Na deze rondleiding zijn we er meteen ingevlogen. We gingen te voet naar de outdoor kliniek van IIMC ( een kleine kilometer verwijderd van de indoor. ) Dit is een kliniek waar mensen gratis naar toe kunnen komen om basis healthcare te ontvangen. We zijn er meteen van start gegaan. Bloeddrukken nemen, wondes verzorgen en leren hoe je injecties moet zetten ( al heb ik bij het laatste alleen nog maar gekeken. )
Namiddag hebben Willemijn en ik ( eens terug in de indoor kliniek) onze registratie in orde gemaakt om zo officieel lid te worden van het programma. Na onze registratie hebben we een bezoek gebracht aan ‘the handicapt center’ Dit is een soort tehuis waar kinderen met een beperking terecht kunnen maar ook weeskinderen. Hier hebben we een joga les meegevolgd en wat gespeeld met de kinderen. Fantastische ervaring !
Als afsluiter van dag 1 was er de Dokter Sujit ‘experience’ een wekelijkse vergadering op maandagavond die ongeveer 2 uur duurt. Na de vergadering rond een uur of half 10 hebben we ergens langs de straat een pak noedels uitgehaald en genoten van dit avondmaal omdat we zoooo hungry waren.
Donderdag ben ik samen met nog 6 andere volunteers naar Dhaki geweest. Dit is een dorpje buiten de stad in een heel landelijk gebied. Hier bevond zich een andere outdoor kliniek van het IIMC. Na een rit van 3 uur ( op niet zo fantastische wegen.) kwamen we aan in een prachtige kliniek met aangrenzend een schooltje. Ook hier hebben we de wondzorg gedaan en bloeddrukken genomen. Na afloop ( rond een uur of 2) was het tijd voor lunch. Superlekkere rijst met aardappel en een soort pikant sausje. Dit was voor mij de eerste maaltijd die ik met mijn handen heb gegeten. In het begin was het even sukkelen om de rijst heel in mijn mond te krijgen maar ik had honger genoeg dus ik was hier rap mee weg.
Ook stond er deze week elke dag bengaalse les op het programma. Het is een heel moeilijke taal om te verstaan maar met wat oefening en wat hulp van de kinderen in de indoor kliniek heb ik mijn bengaals al een beetje bijgeschaafd. Ik denk dat ik op dit moment 5 woorden kan onthouden.
Vandaag ( zondag 5/03) hebben we onze eerste vrije dag gehad. Rond de middag zijn we vertrokken met de metro naar een foto exhibitie van een jongen die ik op de straat had ontmoet. Dit was prachtig ! super mooie foto’s van zowel mensen, dieren en planten. Nadat we een tour hadden gemaakt door de exhibitie werden we allemaal 1 voor 1 geïnterviewd. Het leek wel of we filmsterren waren, iedereen maakte selfies met ons en wou met ons praten, dit was een zeer speciale maar toch wel leuke ervaring. J Na afloop van de exhibitie zijn we te voet door park street gewandeld. Dit is een grote, bekende straat in kolkata met marktkramers, winkels en zelfs dansende aapjes. Kortom heel veel indrukken, impressies en curieusiteit maar ik vind het geweldig hier en ben benieuwd wat nog komen gaat!
Week 1 sluiten we positief af met een gezellige rooftop party in onze guesthouse samen met alle volunteers. Cheers !
Lieve groetjes,
Laura